Ja tylko z dwoma wątkami: Margaret Atwood pisze SF (np. trylogia MaddAddam), ciekawe, czy wreszcie dostanie tego Nobla!
A poza tym, co może ważniejsze: czytałam "Klarę..." będąc już po lekturze bodaj najbardziej znanej powieści Ishiguro, "Nie opuszczaj mnie". To też jest SF, ale jeszcze bardziej odbiegające od konwencji gatunku niż „Klara”, bo z jednej strony bardzo retro (to widać szczególnie jaskrawo w filmie na podstawie tej książki), a z drugiej strony trudno tu mówić o jakiejś "science" - to raczej dystopia, jak "Opowieść podręcznej", ale bez wątku ruchu oporu. Narratorką jest kobieta "hodowana" na "części zamienne" dla innych ludzi. Poznajemy ją i innych bohaterów gdy są dziećmi w specjalnej szkole z internatem, i towarzyszymy im w dorastaniu. Zmierzam do tego, że czytając "Klarę" miałam wrażenie podobieństwa konceptu: tu też mamy do czynienia ze świadomą i zdolną do autorefleksji osobą, która jest przez otoczenie traktowana w sposób czysto utylitarny - jako przedłużenie cudzego życia. Mam wrażenie, że Ishiguro rozwinął ten pomysł w "Klarze", podobnie jak refleksję nad celem życia i koniecznością pogodzenia się z ograniczeniami. W każdym razie, "Nie opuszczaj mnie" to też dobra książka :-)
Dziękuję! Ja Ishiguro właściwie dzięki „Klarze” dopiero poznałem, więc „Nie opuszczaj” mnie właśnie dopiero zaczynam. Pomysły faktycznie wydają się podobne, gdy je tak opisujesz – chętnie się przekonam na własnej skórze.
Mnie bardzo porusza ten kontekst świadomych istot, które ludzie stworzyli tylko po to, by je do czegoś wykorzystać. Wydaje mi się to bardzo, no nie wiem, wyrachowane. Wyścig do stworzenia AGI mi się z tym kojarzy — bo firmy tworzą je po coś, pewnie pod jakiś biznes, jakby zupełnie zapominając, że próbujemy stworzyć coś faktycznie świadomego swojego losu. A świadomość, że mój los miałby być z góry zdefiniowany i narzucony, brzmi strasznie niewłaściwie. Tyle dobrego, że jeszcze nam wiele do takich AGI brakuje 😅
Super analiza :-)
Ja tylko z dwoma wątkami: Margaret Atwood pisze SF (np. trylogia MaddAddam), ciekawe, czy wreszcie dostanie tego Nobla!
A poza tym, co może ważniejsze: czytałam "Klarę..." będąc już po lekturze bodaj najbardziej znanej powieści Ishiguro, "Nie opuszczaj mnie". To też jest SF, ale jeszcze bardziej odbiegające od konwencji gatunku niż „Klara”, bo z jednej strony bardzo retro (to widać szczególnie jaskrawo w filmie na podstawie tej książki), a z drugiej strony trudno tu mówić o jakiejś "science" - to raczej dystopia, jak "Opowieść podręcznej", ale bez wątku ruchu oporu. Narratorką jest kobieta "hodowana" na "części zamienne" dla innych ludzi. Poznajemy ją i innych bohaterów gdy są dziećmi w specjalnej szkole z internatem, i towarzyszymy im w dorastaniu. Zmierzam do tego, że czytając "Klarę" miałam wrażenie podobieństwa konceptu: tu też mamy do czynienia ze świadomą i zdolną do autorefleksji osobą, która jest przez otoczenie traktowana w sposób czysto utylitarny - jako przedłużenie cudzego życia. Mam wrażenie, że Ishiguro rozwinął ten pomysł w "Klarze", podobnie jak refleksję nad celem życia i koniecznością pogodzenia się z ograniczeniami. W każdym razie, "Nie opuszczaj mnie" to też dobra książka :-)
Dziękuję! Ja Ishiguro właściwie dzięki „Klarze” dopiero poznałem, więc „Nie opuszczaj” mnie właśnie dopiero zaczynam. Pomysły faktycznie wydają się podobne, gdy je tak opisujesz – chętnie się przekonam na własnej skórze.
Mnie bardzo porusza ten kontekst świadomych istot, które ludzie stworzyli tylko po to, by je do czegoś wykorzystać. Wydaje mi się to bardzo, no nie wiem, wyrachowane. Wyścig do stworzenia AGI mi się z tym kojarzy — bo firmy tworzą je po coś, pewnie pod jakiś biznes, jakby zupełnie zapominając, że próbujemy stworzyć coś faktycznie świadomego swojego losu. A świadomość, że mój los miałby być z góry zdefiniowany i narzucony, brzmi strasznie niewłaściwie. Tyle dobrego, że jeszcze nam wiele do takich AGI brakuje 😅
Bardzo ciekawa pozycja. Zapamiętuję do przeczytania. Czy to długa powieść?
Raczej średniej długości. Ma nieco ponad 300 stron. Daj znać, jak przeczytasz!